Dzisiaj zaczniemy od
majorkańskiej Częstochowy. Po czym niepobłogosławieni dojedziemy do Soller,
gdzie kobiety dzielnie odparły atak korsarzy.
Na koniec serpentynami Tramuntany dotrzemy do Deii, miejsca, które
magnetycznie przyciąga artystów wszelkiej maści.
 |
Gdzie
jesteśmy?
Do sanktuarium de LLuc Majorczycy
pielgrzymują jak Polacy do Częstochowy. Tutaj także jest wystawiona na ołtarzu
czarna Madonna. Legenda mówi, że małoletni pastuszek znalazł figurkę czarnej
Madonny i oddał ją duchownemu w pobliskiej miejscowości. Czarna Madonna jednak
zniknęła. A pastuszek odnalazł ją w miejscu, gdzie trafił na nią pierwszy raz.
Znowu zaniósł ją do księdza. Kiedy Madonna ponownie zniknęła, ludzie pojęli, że
to znak. Postanowili wybudować bazylikę w de Lluc. Tyle legenda.
|
 |
| Sanktuarium de LLuc |
Faktem jest, że kościół jest
bogato złotem zdobiony. Nawet Antonio Gaudi dołączył się do udekorowania
kopuły. Zrobił to trochę mniej nowocześnie niż w Barcelonie.
 | ||
Kopuła
Gaudiego
Dlaczego wyjechaliśmy z de
Lluc niepobłogosławieni? Czarna Madonna po prostu nie zajmowała swojego miejsca
na ołtarzu. Była w drodze do okolicznych kościołów. Miejscowy powiedział nam,
mamy szczęście, bo inaczej wejście do bazyliki szczelinie wypełnionej wiernymi
nie byłoby możliwe.
Valldemossy. Nie chcieliśmy ominąć Soller, bo stąd
eksportowano w XIX wieku pierwsze pomarańcze na kontynent europejski. Do
dzisiaj sok ze świeżo wyciśniętych pomarańczy smakuje tam niebiańsko.
|
 |
Droga
do Soller
Drugi powód wizyty to
przejażdżka tramwajem z centrum miasta do portu. Ponad stuletni
tramwaj-staruszek piszcząco posuwa się w żółwim tempie przez miasto. Gdyby nie
fakt, że jest zawsze pełny turystów, można byłoby wskoczyć na pomost w każdej
chwili.
|
  |
| Tramwaj do portu i katedra w Soller |
W Soller miała miejsce w XVI
wieku historyczna obrona miasta przed hordą algierskich piratów. Korsarze
nadciągnęli nieoczekiwanie z północy. Męscy obrońcy miasta czekali na atak na
wschodniej stronie wyspy (odcinek 3: Bastiony obrony przeciw
pirackiej). W Soller pozostały tylko kobiety, starcy
i dzieci. Kobiety nie miały innego wyboru jak bronić miasta. Obrona się
powiodła. Na cześć tego wydarzenia odbywa się w maju każdego roku barwny festyn
uliczny moros y cristianos.
 |
| Internet: festyn moros y cristianos |
A teraz Deia. To właśnie to
miejsce przyciąga od lat artystów – i również turystów. Na pewno wpływa na to urokliwość
okolicy. Łagodne pagórki, tarasy, na których uprawia się winorośla. Ciepła
zieleń wegetacji doskonale harmonizuje z ceglastymi, trochę pudełkowatymi
(pozostałość arabska) domami.
 |
| Witaj Deio! |
  |
Turyści
... i miejscowi
|
Magnetycznie działanie Deii
związane jest z osobą Roberta Gravesa. W Polsce jest znany jako autor powieści „Ja,
Klaudiusz”, która była kanwą brytyjskiego serialu (1979) cieszącego się dużą
popularnością. Graves ściągał najpierw swoich brytyjskich kolegów, potem
przyszli następni. Deia odwdzięczyła się pisarzowi organizacją muzeum w jego
byłym domu.
 |
| Internet: Ja, Klaudiusz |
 |
| Internet: Robert Graves muzeum w Deii |
Michael
Douglas, amerykański aktor, znany z ról nie zawsze
szlachetnych postaci, okazuje się posiadać duszę mecenasa. Pod wpływem byłej żony
Diandry, pochodzącej z Majorki, otworzył w 2002 roku centrum kulturalne Costa Nord de Valldemossa. Upamiętnił w ten sposób osobę Ludwika Salwatora Habsburga. Austriacki arystokrata pierwszy
zasłużył się naukowymi opisami Majorki. Do tego na zakupionym terenie między
Deią i Valldemossą zabronił wycinania drzew i polowania na zwierzęta.
 |
| Internet: Michael Douglas na Majorce |
 |
Internet:
Costa Nord de Valldemossa
Ta
postawa Ludwika nie bardzo podobała się miejscowym. Znalazła za to uznanie w
oczach cesarzowej Elżbiety „Sissi”, która kilkakrotnie odwiedziła
wyspę.
Zbliżamy się do końca wyprawy. W ostatnim odcinku będzie
o cierpieniach Chopina i George Sand w Valldemossie. Hasta la vista en Valldemossa!
|
 |
Żegnaj Deio!
|
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz